Eskizler

Edebiyat öğretmeni, mütercim. Zorlu bir yolculukta, zor yazıyor. Yazdıklarını gün ışığıyla buluşturmakta da gönülsüz biraz. Süleyman Çelebi'nin Mevlid girişindeki "Aşk ile bir kez Allah dese insan, dökülür cümle günah misli hazan" beytinin avuntu sınırlarında gezinip gerisini çok da dert etmemek gibi bir derde müptela. Şiirinin çok katmanlı olasını seviyor. Has şiirin açıldıkça açılabilen katmanlar ihtiva eden, ama ilk katmanından itibaren okuyanı bir şekilde avucuna alan şiir olduğunu düşünüyor. Duru dilli şiirlerin elini bırakamıyor, çünkü okuru personasının tahakkümü altında ezmeyi şimdilik hala yüreği kaldıramıyor. Şiirin şefkatsizliğe meyyal bir yanı olduğunu düşünüyor, bu yüzden şiirlerinin anahtarını içeride unutmamaya çalışıyor. Sehl-i mûmteni arayışında olması da bundan. Öte yandan, modern şiirin labirentlerine de aşina. Şairliğin, bol nişanlı ve sahibine bol gelen , şıkırtılı sesler eşliğinde taşınacak bir üniforma değil, en fazla, cephede bir asker kaputu, yahut ehline malum bir derviş hırkası ya da ancak mahrem dostların görebileceği bir ev kıyafeti olabileceği kanaatinde. Bu nedenle, tırnak içinde üniformalı bir şair (yani şöyle:"üniformalı" şair) olmaktan fena halde ürküyor.